Απίθανη Σποροανασκόπηση

Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο τίτλος είναι εντελώς ακαταλαβίστικος, ακόμα και για αυτούς που γνωρίζουν γιατι μιλάω, αλλα ο λόγος που γράφω με αυτόν τον τρόπο είναι ότι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έπαιζα το πρώτο παιχνίδι μεταφρασμένο πλήρως στην Ελληνική γλώσσα. Το Spore. Ένα παιχνίδι απο τους δημιουργούς του Sims που προσομειώνει την ίδια τη ζωή.

Ο παίκτης καλείται να κατασκευάσει ένα είδος - με τη βιολογική έννοια - από την φάση του μονοκύταρου οργανισμού μέχρι τη γαλαξιακή αυτοκρατορία. Και για να χρησιμοποιήσω και την έκραση της πολυαγαπημένης μου Ειρήνης, αυτό το κάνει με "ευφάνταστο τρόπο"...

Ξεκινάς λοιπόν σαν μονοκύταρος οργανισμός, περιπλανόμενος στο νερό, μαζευοντας τροφή και DNA (για να εξελιχθείς) εξοπλίζοντας έτσι σταδιακά τον οργανισμό σου με όπλα (κέρατα δόντια κλπ) για να αμυνθεί ενάντια στους εχρους που παραμονεύουν. Σ'αυτο το στάδιο αν και το παιχνίδι είναι στο στυλ του pacman, και αρκετά απλό, έχει πολύ καλοφτιαγμένα γραφικά που προσωπικά δε βιάστηκα καθόλου να προχωρήσω στο επόμενο στάδιο της εξέλιξης. Μόλις αποκτήσεις τα απαραίτητα εφόδια, πόδια δηλαδή, βγαίνεις στη στεριά...

Εκεί καλείσαι να σχεδιάσεις το πλάσμα σου με το ξακουστό "Spore Creature Creator". Τα κατασκευαστικά σου εργαλεία είναι τόσο απίθανα (ντάξει σταματάω να γράφω σαν μεταγλωτισμένο) ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΑΜΑΤΑ που έχοντας ασχοληθεί με 3d πιστεύω πως τα επόμενα προγραμματα κατασκευής τρισδιάστατών γραφικών πρέπει να κινηθούν σ'αυτήν την κατευθυνση. Είναι ΠΑΡΑ πολύ απλά και ευχρηστα ενώ ταυτόχρονα σου δίνουν τη δυνατότητα να κατασκευάσεις οτιδήποτε. Απο μυρμηγκάκι μέχρι ελέφαντα μέχρι γυπαετό μέχρι ένα πλάσμα με 4 κεφάλια και βεντούζες για πόδια και πάει λέγοντας.

Όταν βγείς λοιπόν στη στεριά φτιάχνεις τη φολιά σου και είτε κυνηγάς άλλα ζώα (που έχουν φτιάξει άλλοι παίκτες και φορτώνονται από το δύκτιο) είτε τρως φυτά αν είσαι φυτοφάγο, ενώ πάλι πρέπει να προστατευτείς από τα άγρια θηρία. ο χειρισμός και οι αποστολές σου είναι τόσο απλές που πολλοί δυσαρεστήθηκαν. Προσωπικά δε με χάλασε, την πρώτη φορά τουλάχιστον, αν και σίγουρα προτιμώ τα επόμενα στάδια. Αναπτύσοντας το πλάσμα σου, καθώς μεγαλώνει και ο εγκεφαλός του πέρα απο τις προσθήκες που κάνεις στο σώμα του (απο δαγκάνες, φτερά , χέρια, κέρατα κλπ) περνάς στο στάδιο της φυλής.

Φτιάχνεις ένα μικρό χωριό και το παιχνίδι γίνεται RTS, σαν το STARCRAFΤ ή το C&C δηλαδή. Κατασκευάζεις κτήρια, αγοράζεις όπλα (ή μουσικά όργανα για να "κατακτήσεις" τις άλλες φυλές με τον πολιτισμό σου) και μπαίνεις στην αρένα της μάχης. Ο παραλληλισμός με τα παραπάνω παιχνίδια έχει σαφώς να κάνει μόνο με το gameplay αφού εδώ δεν έχεις ούτε πληθώρα μονάδων , ούτε καμία περίπλοκη στρατηγική (ένα μείον του παιχνιδιού σίγουρα...). Να το πω πιό απλά. Άμα πας στρατιωτικά, θα έχεις τσεκουροφόρους, ακοντιστές και τύπους με αναμένες δάδες. Αυτά είναι. Μέχρι εκεί. Ας μήν ξεχνάμε όμως ότι κάθε ζωντανός οργανισμός είναι κατασκευασμένος από εσένα ή άλλους παίκτες πράγμα που κάνει κάθε παιχνίδι μοναδικό -σημειώνω ότι δεν είναι μόνο διαφορές στην εμφάνιση αλλά και στις δυνατότητες και στις δυνάμεις του κάθε πλάσματος. Τελειώνοντας και μ'αυτό, κατακτώντας ό,τι κινείταί, ή μάλλον ό,τι μιλάει γιατι τα ζώα τα έχεις ήδη κατακτήσει, περνάς στο στάδιο του πολιτισμού.

Πλέον είσαι το κυρίαρχο ζώο του πλανήτη (μιλώντας με γήινες αναλογίες είσαι ο Homo Sapiens που μόλις ξεπάστρεψες για πάντα τον Homo Erectus και φτάχνεις πόλεις). ΣΧΕΔΙΑΖΕΙΣ τα κτήρια σου με ανάλογο τρόπο με εκείνον που σχεδιάσες το πλάσμα σου (μιλάμε για ώρες καψίματος...) ή διαλέγεις από αυτά που έχουν σχεδιάσει άλλοι παίκτες και χτίζεις την πρώτη σου πόλη. Το ίδιο κάνεις για τις επίγιες, θαλάσσιες και εναέριες μονάδες σου (απεριοριστο κάψιμο λέμε!). Εδώ οι κατασκευαστές του παιχνιδιού υποστηρίζουν ότι είναι στο στυλ του civilization. Διαφωνώ κάθετα. Εκεί είναι turn based, τα γραφικά του ΠΑΝΤΑ ήταν φτωχά, και η λεπτομέριες ήταν άπειρες (πράγμα που το έκανε και ανεπανάληπτο...). Εγώ θα έλεγα ότι είναι μια πιο εξελιγμένη εκδοχή του προηγούμενου σταδίου - εδώ υπάρχει στρατιγική και ανατροπές και όλα - με πολύ καλοφτιαγμένα γραφικά - ο κόσμος που είναι σφαίρα και γυρίζει με έκανε να χαζογελάω και να περνάει ο χρόνος μέχρι που έχανα :p. A, σημειώνω ότι και οι εχθροι είναι το ίδιο πλάσμα με εσένα πλέον, αλλά έχοντας αναπτύξει διαφορετικό πολιτισμό. (σε γηινες διαστάσεις ας πουμε είναι η σημερινή εποχή). Κατακτώντας και τους άλλους πολιτισμούς (έγω τους έλιωσα με πυρηνικα :p) περνάς στο τελευταίο στάδιο, την κατάκτηση του σύμπαντος.

Εδώ δεν προλαβα να δω και πολλά, αφού παίζοντας συνολικά όσες ώρες έπαιξα όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, ήμουν ακόμη στην αρχή. Αν έχω καταλάβει καλά , εδώ είναι το σηματικότερο μέρος του παιχνιδιού. Ταξιδευεις σε άλλους πλανήτες και αστρικά συστήματα, εμπορεύεσαι αγαθά, πολεμάς με υπερόπλα (γαμάει), κάνεις αποικίες, κάνεις αποστολές, φτιάνεις ακόμα και πλανήτες δημιουργώντας ατμοδφαιρα και τοποθετόντας τα είδη που συλλέγεις από αλλού. Εδώ όντως έχει πολλά στοιχεία απο το civilization αν και πάλι είναι real time και οχι turn based. Και το zoom out to galaxy σε συνδιασμό με μια μουσική που θυμίζει το "The Fountain" είναι όνειρο...

Συνοψίζοντας,

Είναι ένα παιχνίδι, που όπως περιμένα τα έχει όλα. Στα πρώτα στάδια είναι απλό , μετά είναι περίπλοκο και ότι φτιάχνεις είναι 100% δικός σου σχεδιασμός, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Και είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο που θα κολλήσει ακόμα και η μάνα μου αν το παίξει. Tέλος σημειώνω ότι εμένα μου άρεσε στα ελληνικά γιατί α)έχω βίτσιο και β)γούσταρα που όταν μιλούσα με τον πρέσβη των Γκρούραξ αυτά που έλεγε ήταν αλαμπουρνέζικα, έστεκε σεναριακά ρε παιδί μου... Οι περισσότεροι όμως θα ξενερώσετε αρα κατεβάστε/αγοράστε την αγγλική έκδοση...Για να αισθανθώ και συντάκτης με τα όλα μου θα βάλω και ένα βαθμό...

97

Σημείώνω ότι εγώ θα έβαζα 95 στη σειρά "CIVILIZATION" 94 στο "STARCRAFT" και 89 στο "The Sims".

Υ.Γ.Συγχωρέστε τα ορθογραφικά μου, ο ορθογράφος του Blogspot τα χει φτύσει σήμερα...

Νέο Σύστημα Πανελλαδικών (γιατί όχι;)

Πέτυχα ένα άρθρο του τ. Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Βήμα της Κυριακής, που αναφέρει μια πρόταση για ένα νέο σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Ως ταλαιπωρημένο παιδί της γενιάς του νόμου Αρσένη οφείλω να ομολογήσω ότι το διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή και στην πλειοψηφία των προτάσεων του συμφωνώ. Παραθέτω κάποια αποσπάσματα:


"Η ανάγκη άμεσης αλλαγής τού συστήματος επιλογής των υποψηφίων φοιτητών για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ έχει συνειδητοποιηθεί πλέον από τη συντριπτική πλειονότητα των ενδιαφερομένων (μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών, Υπουργείου Παιδείας). Ωστόσο, πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και ευαίσθητο θέμα που χρειάζεται σύνεση, προσεκτική μελέτη και πολύ καλή οργάνωση, ώστε να εξασφαλιστούν τα θετικά αποτελέσματα και να μειωθούν οι όποιες παρενέργειες. Οσο όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι Λυκείου στη χώρα μας επιδιώκουν να αποκτήσουν πανεπιστημιακό πτυχίο (περίπου 80.000 ετησίως) και όσο τα δημόσια πανεπιστήμια, με τις σημερινές συνθήκες (υπάρχουσες υποδομές και υπάρχον διδακτικό προσωπικό), δεν μπορούν να δεχθούν περισσότερο από το ήμισυ περίπου των ενδιαφερομένων, υφίσταται οξύ πρόβλημα επιλογής (numerus clausus). Θα περάσουν ίσως αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία πως ένα πανεπιστημιακό πτυχίο από μόνο του δεν αποτελεί κοινωνική καταξίωση ούτε εξασφαλίζει σίγουρη ή καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση ή προσωπική ευτυχία. ..."

"...Χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις

1. Προπαρασκευαστικά Μεταλυκειακά Κέντρα Σπουδών

α) Υποχρεωτική ετήσιας διάρκειας φοίτηση μετά το απολυτήριο Λυκείου.
β) Η διδασκαλία θα γίνεται από επιλεγμένους καθηγητές Μ. Εκπαίδευσης, στους οποίους μπορούν να ενταχθούν και επιλεγμένοι φροντιστές. Τα μαθήματα, υψηλότερου επιπέδου από τα τού Λυκείου, θα διαμορφώνονται κατά κατευθύνσεις και θα προετοιμάζουν τους μελλοντικούς φοιτητές κατά κλάδους.
γ) Θα υπάρχει βαθμολογικό όριο για την εισαγωγή σπουδαστών στα Προπαρασκευαστικά Κέντρα (π.χ. όχι κάτω από 13 ως μέσο όρο όλων των τάξεων τού Λυκείου).
δ) Αυστηρές εξετάσεις (με εξασφαλισμένη τη σωστή και αντικειμενική αξιολόγηση) θα καθορίζουν τούς επιτυγχάνοντες κατά σειράν επιτυχίας και κατά κατεύθυνση (με περιορισμένες πάντοτε επιλογές σε γνωστικά πεδία).

2. Προκαταρκτικά Πανεπιστημιακά Τμήματα

α) Υποχρεωτική φοίτηση ετήσιας διάρκειας σε ειδικά Προκαταρκτικά Τμήματα των αντιστοίχων κλάδων των ΑΕΙ και ΤΕΙ (Πληροφορικής, Φιλολογίας, Φυσικής κ.ά.).
β) Θα διδάσκονται εισαγωγικά μαθήματα των αντιστοίχων κλάδων από πανεπιστημιακούς.
γ) Η εισαγωγή στα Προκαταρκτικά Τμήματα θα γίνεται με βάση την επίδοση στο Λύκειο και με ορισμένο βαθμολογικό όριο (π.χ. όχι κάτω από 14 ως μέσο όρο όλων των τάξεων τού Λυκείου). Σε ελάχιστες Σχολές/Τμήματα πανεπιστημίων με εξαιρετικά μεγάλη ζήτηση θα μπορούν να διεξαχθούν συμπληρωματικά (με περιορισμένο ύψος μοριοδότησης) ειδικά τεστ από τα ίδια τα ΑΕΙ /ΤΕΙ.
δ) Αυστηρές εξετάσεις στο τέλος τής φοίτησης θα καθορίζουν τη συνέχιση τών σπουδών στο β' έτος ή -σε περίπτωση αποτυχίας- την αποχώρηση με βεβαίωση παρακολούθησης προκαταρκτικών πανεπιστημιακών μαθημάτων (πιστοποιητικό μεταλυκειακής επιμόρφωσης)..."

Με μεγάλη μου χαρά διάβασα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μια πρόταση για ένα σύστημα το οποίο διαχωρίζει τις μεμονωμένες επιδόσεις εξετάσεων στο Λύκειο από την εισαγωγή στην Ανώτατη εκπαίδευση, κάτι που από τότε πίστευα πως ήταν επιβεβλημένο και ορθότερο, μιας και η εισαγωγή σε μια σχολή οφείλει να κρίνεται από τις δυνατότητες που έχει ο υποψήφιος στο αντικείμενο της συγκεκριμένης σχολής και όχι από μεμονωμένες επιδόσεις. Η βαθμολογία του Λυκείου σίγουρα πρέπει να παίζει ένα σημαντικό ρόλο, αλλά σαν συνολικός βαθμός απολυτηρίου.
Ποτέ δεν ήμουν οπαδός της Ε.Ε., κάθε άλλο μάλιστα, αλλά ελπίζω πως μαζί με όσα δεινά μπορεί να επιβάλλονται για την εξίσωση των σχολών και των πτυχίων μας με τα ευρωπαϊκά, ίσως κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ένα ομαλότερο πιο δίκαιο, και πιο αξιόπιστο σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, και να πάψει να είναι το Λύκειο μια επίπονη δοκιμασία που πολύ συχνά δεν οδηγεί πουθενά.