Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο

Θα άρχίσω όπως ο (στάσιμα) μελλοντικός προθυπουργός, Γιωργάκης, να απαριθμώ τις δουλέίες που έχω κάνει κατα καιρούς.
Έχω δουλέψει σε 24ωρο internet cafe, σε διαφημιστικό γραφείο, σε εταιρία παραγωγής λογισμικού, και σε ιντερνετικό portal...(από οικοδομή και ταβανόπροκες δεν ξέρω, αλλά από premiere και joomla κάτι σκαμπάζω, και θαρρώ πως έχω και μια Α αισθητική...)
Εδώ θα ακουστώ λιγουλάκι συντηρητικός και κλισε αρκετούτσικα, αλλά πραγματικά, trust me, αμα δεν έχεις δουλέψει, δεν ξέρεις τι σημαίνει η φράση "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο". Για του λόγου το αληθές παραθέτω τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που μου έτυχαν εμένα... Τα ονόματα και οι επωνυμίες είναι φανταστικά, αλλά τα γεγονότα πέρα για πέρα αληθινά.

1) Χέιβι μέταλ μbar

Τόπος : Διαφημιστικό Γραφείο "Τρομπέν" - Γιδονήσι

(στο συγκεκριμένο παράδειγμα "πελάτης" και εργοδότης ταυτίζονται μιας και πληρώνομαι με το project και όχι με την ώρα)

Με το αφεντικό, τον "Ταξιάρχη" γνωρίστηκα σε ένα επαρχιακό 80's-metal-bar, συστημένος από ένα φίλο, για να αναλάβω να κάνω κάποια τηλεοπτικά διαφημιστικά π[ου θα παιζόντουσαν στα τοπικά κανάλια. Με κέρασε ένα καφέ και δεν άργησε να αρχίσει να μου μιλάει για την δική του επαφή με το αντικείμενο :

"Εγώ μικρέ μου έκανα μοντάζ όταν δεν υπήρχαν μονταζιέρες και ψηφιακά ματζαφλάρια. Ο Ταξιάρχης μόνταρε με κοπίδι και ασετόν πάνω στην "καρμανιόλα" (εντάξει δεν είπε καρμανιόλα αλλα είπε κάτι ακατανόητο και καλά ψαγμένο, retro και πολύ true) "

Εγώ χαμογελάω συγκαταβατικά, και αρχίζει να μου μιλάει για τη μπίζνα.

"Εμένα που με βλέπεις κάνω 20 χρόνια εκπομπή στο "Τζιβαέρι" και έχω μεγάλη πείρα από τηλεόραση. Τώρα άνοιξα δικό μου γραφείο και μαζί με σας που έχετε σπουδάσει κιόλας και ξέρετε τα νέα κόλπα θα πιάσουμε την καλή, όλη η αγορά δική μας θα είναι..."

Έχω αρχίσει να μυρίζομαι που πάει η δουλειά, και ο φιδέμπορας συνεχίζει:

"Έχω αναλάβει να φτιάξω ένα διαφημιστικό γι'αυτό το μαγαζί, πάρε αυτή την κάμερα και άρχισε να τραβάς"

Η ελευθερία που μου δίνει απλά να "τραβάω" , δεν μου αφήνει καμία αμφιβολία για την σοβαρότητα της δουλειάς, αλλά μου γεννά αυταπάτες ότι τουλάχιστον θα είμαι ελεύθερος να δουλέψω όπως νομίζω. Καθώς παίρνω ένα πλάνο από κάποιες κιθάρες που κοσμούν το μαγαζί, με πλησιάζει και μου ψιθυρίζει πάνω από τον όμο:

"Πλάνο Αμερικέν** θέλω στις κιθάρες"

Και η αύρα μου παίρνει ένα υπεριώδες χρώμα...Ο "Ταξιάρχης" της διαφήμισης συνεχίζει ακάθεκτος:

"Θα το κάνεις ωραίο. Θα ξεκινάει με ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και από τα ρυάκια της λάβας θα σχηματίζονται ηλεκτρικές κιθάρες που θα παίζουνε αυτα τα σατανιστικά εμβατήρια που ακούμε εδω μέσα."

Το μυαλό μου γίνεται κομπόστα, και απαντάω κομπιάζοντας γεμάτος δέος:

"Εεεεε...χμ... θα προσπαθήσω"

Μιας και δεν έχουμε ακόμη μιλήσει για χρήματα αφήνω ένα περιθώριο... αμα είναι να πληρώνει καλά ας κάνω και 3d ηφαίστεια, και λάβες , και την μάνα του ντυμένη Παναγία να
τραγουδάει το "Δεν ξανακάνω φυλακή" αμα λάχει... Τελειώνω με τα πλάνα και μπαίνουμε στο ψητό. Με ρωτάει:

"Πόσα θες;"

του απαντάω

"Εσεις πόσα δίνετε;"

"Επειδή εγώ εκτιμώ τη νεολαία και δεν θέλω να σε ρίξω, θα πάρεις 50 ευρώ για το κάθε διαφημιστικό. Αλλά μη μου αρχίσεις για ΙΚΑ - σύκα, γιατί θα στεναχωρηθούμε..."

Να μην σας τα πολυλογώ, μια βδομάδα μόνταρα, ηφαίστεια και λάβες ουτε κατα διάνοια, μετά από επίμονες παραινέσεις μπήκαν διάφορες μπούρδες μέσα, και στο σπικάζ ο ελαιόβλαχος σπίκερ έλεγε "Χέιβυ μέταλ μπάρ στα λαδάδικα".

Τέλειο λέει το αφεντικό.

Ο Πελάτης έχει πάντα δίκιο.

**Πλάνο αμερικαίν είναι το πλάνο που καθιερώθηκε από τα γουέστερν, δηλ. γόνατα και πάνω, ώστε να δίνεται έμφαση στο τράβηγμα του πιστολιού. Από εκεί και το όνομα. Προφανώς το άκουσε κάπου και το έλεγε σαν καραμέλα επί παντώς θέματος...

Περισσότερες ιστορίες από το "Τρομπέν" και όχι μόνο, σε επόμενα Post...